Kulis.az Amil Amalın yeni şeirlərini təqdim edir.

Uşaq vaxtı yıxılanda

Deyərdilər bir az da böyüdün,

bir az da yekəldin,
ağlama.

İndi böyümüşəm.
Yıxılanda deyirlər ki,
yekə adamsan

uşaq kimi ağlama.

Sezen Aksunun “Ağlamak güzeldir”

mahnısına ithaf.

***

Adam var gözəldi.

Sevgisi üzündə,

gözlərindədi.

Adam var natiqdi.

Sevgisi dilində,

dilçəyindədi.

Adam var gizlindi.

Sevgisi qəlbində,

ürəyindədi.

Adam da var baxırsan,

axtarırsan

bilmirsən heç

hansı yerindədi?

***

Nə bizim eradan əvvəl
nə bizim eradan sonra.

Bizim üçün həyatda
yalnız iki dövr olub.
Bizim sevgidən əvvəl,
bizim sevgidən sonra.

***

Heç kəs soruşmayacaq

bəs varmı şeirləri?

Hamının, bütün qadınların

soruşduğu ancaq bir şey olacaq.

Evi, eşiyi, maşını, işi.

Uzaqbaşı, yaraşığı.

***

Süfrəm
ərzaqların edam kürsüsü.
Başı əzik soğan, dişlək kolbasa.
Yiyəsiz küt bıçaq,
hər tərəf nar ləkəsi.

Külqabım
başı öz kötüyündə vurulan
siqaret kötükləri.

Boşqabım
rəssam palitrası kimi
sarı xardal və
qırmızı ketçup qarışığı.

Fırçam
quru çörək loxması.

Mədəm
yağlı yeməklə çəkilmiş
kətan dərimin altındakı
iki ayaqlı
arıq malbert taxtası.

***

Ali təhsilli işsizlər kimi

ali sevgili qadınsızdım.

İxtisasca sevgini bitirsəm də

öz sevgim üzrə sevmirdim.

Əmək kitabçası kimi

sevgi kitabçama düşən

yeganə qız o idi.

O qız ki, ürəyində alıcı,

qürurunda satıcı,

ayaqlarında başmaqçı,

əllərində falçı,

ayaqqabılarında pinəçi,

gözlərində gözətçi,

başında baş məsləhətçi,

dodaqlarında dilənçi,

kürəyində mühafizəçi,

dərdlərində əczaçı,

arzularında inşaatçı,

keçmişində tədqiqatçı,

hisslərində tərcüməçi,

geyimində tənqidçi,

ciblərində iqtisadçı,

ümidlərində işıqçı,

xəyallarında şərhçi,

qulağında xəbərçi,

dilində dilçiydim.

O isə deyirdi

yalançısan, YALANÇI.

Burax bu sərbəst şeirləri,

get özünə bir iş tap.

Elə sanırdı zarafatdı,

ona ciddi şeir yazan

bu şair, bu yazıçı.

***

Barmağı olmayan adam

barmaqsız əllərinə baxıb

düşünürdü.

Bura yer kürəsi idi.

Burda hər şey barmaqla idarə olunurdu.

Çünki hamı bir-birini burda

beşbarmağı kimi tanıyırdı.

Məsələn, burda adamlar

barmaqla sayılıb təriflənir,

barmaqla göstərilib pislənirdi.

Barmaqların dişləyib heyfislənir

ya da barmaqların sirkələyib

bir-birini hədələyirdilər.

Çox qəribə idi burda adamlar.

Burda adamlar

barmaqlarının qanından analiz,

barmaqlarının izindən iz

qoyardılar.

Burda adamlar barmaqlarına dolayıb

bir-birini ya sarıyarlar

ya da barmaqlarını bir-birinə dolayıb

sevişərdilər.

Barmaqsız adamlar da vardı burda.

Ancaq onların da barmağı vardı bu işlərdə.

Nə isə ki, çox qəribə idi

burdakı adamlar,

burdakı adamların barmaqları.

• Hidayət: "Dedilər ki, Bəxtiyar Vahabzadə Ermənistana aid şeir yazıb" - Müsahibə
• Süni intellektə günlük 2.5 milyard əmr
• Prezidentdən Milli Mətbuatın 150 illiyi ilə bağlı PAYLAŞIM