Kulis.az Musa Yaqubun "Təkərlər üstündə bir ev istərəm" şeirini təqdim edir.
Paxıl qonşulardan qaçıb uzağa,
 Yaxşı adamların qonşuluğunda
 məskən salmağa
 Təkərlər üstündə bir ev istərəm.
 
Demirəm mən nəşə,
 ya kef istərəm;
 Bir az yaylaqların sakitliyində
 Bir az şəhərlərin hay-harayında
 ömür sürməyə
 Təkərlər üstündə bir ev istərəm.
 
Bəzən pəncərəmdə nərildəsin Kür,
 Gah Araz boyunda görüm evimi.
 Harda ki, yolçular yorğun düşübdür,
 Həmin yollar ilə sürüm evimi.
 
Evimə qiybətlə gələn bir nəfər,
 Geciksin
 qatara gecikən kimi.
 Elə sürüm gedim
 bəd fikirlilər
 tapa bilməsinlər ev-eşiyimi.
 
Xeyirlə açılan bir al səhərin,
 Şehli ağuşuna axım evimlə.
 Mənim görüşümə tələsənlərin,
 Durub pişvazına çıxım evimlə.
 Evdən,
 ailədən qaçan ər üstə
 Töküm öz kinimi, öz acığımı.
 Mən çıxım səfərə təkərlər üstə,
 Özümlə aparım od-ocağımı.
 
Evimdən yadigar,
 məndən yadigar
 Yəqin bir gül rəngli cığır da qalar;
 Sevinclə, gülüşlə dolu bir cığır.
 Gedib yaxşılığın üstünə çıxan
 Bir ev - ailənin yolu - bir cığır