Kulis.az gənc şair Malik Atilayın şeirlərini təqdim edir.
Saat 8-i göstərərkən...
Gözəl yaşamaq yetməz,
Gözəl ölmək də lazımdı
Çünki
Daha çox ölümüylə yadda qalır adamlar
Saat 8-i göstərərkən
Sentyabr ayının son günlərində
Yağanda yağış
Çətirini evdə unutduğun üçün
Tabutun ölçüsünü götürən usta kimi
Qarış-qarış ölçəcək bədənini damlalar
Lev Tolstoy küçəsindən keçəndə
Əriylə dalaşan qadının
Sevgisindən ərini nişan almayıb
Pəncərədən tolazladığı külqabı
Düz yanına düşəcək
Həyatın sonuncu addımıyla bir addım ayıracaq səni
Xəzri kimi soyuq ölüm nəfəsbənəfəs arxanca gələndə
Bütün işıq dirəkləri - dar ağacı
Bütün ulduzlar - intihar həbi kimi görünəcək
Ölməyəcəksən...
Ölməyəcəksən...
Ayrılıq
Üzü qapıya sarı cütləmişik hər ikimiz
Çəkmələrini sevgimizin
Bir azdan
kədərli nəğmə bəstələyəcək ayrılıq
Boş içki şüşələrində
Sən evində
Mən Bakının gözyaşı içməkdən sərxoş olmuş küçələrində
Üzüyü çəkilmiş qumbara kimi
Ovcumuzda bərk-bərk sıxacağıq xatirə dolu qəlbimizi
Mahnı kimi oxunacaq
Film kimi bitəcəyik
Məni heç vaxt unutmayacaqsan,
Səni bir də görməyəcəm.
Ölümlə açırıq səhərimizi
Xırda qayıqları görməzdən gələn
Nəhəng Gəmi əzəmətiylə
Zaman keçir ürəyimizdən
Ümidə bənzər
Kədərə bənzər
Ölümə bənzər
Bir şey tərk edir bizi
Ölüm xəbəriylə açırıq səhərimizi
İllər əvvəl
Noyabr ayında
Yağışın altında çətirsiz gəzməyimiz yadıma düşür
O gün mən
Hardan əsdiyi bilinməyən külək kimi sərxoş
O gün sən
Küləkdə sovrulan yarpaq kimi yorğun
Qaçmışdıq adamlardan
Qırxpilləkəndə gözlərdən uzaq
Öpüşmüşdük yağmurlu dodaqlarla
Şimşək çaxmışdı
Şəklimizi çəkmişdi göylər
...Ölümlə açırıq səhərimizi
Qırx pilləkəndə
Köhnə sevgilimin saralmış əllərinin şəkli...
İllər sonra
İllər sonra
Kəsişərkən yollarımız
Ağrıların ovcunda vərəq parçası kimi
Əzik-əzik olmuş
Ürəklərimizdən tanıyacağıq bir-birimizi
Sənin xətrinə Tanrı keçir günahlarımdan
Heç bir kitaba düşməyən sehrli ayəsən
Sənin xətrinə Tanrı keçir günahlarımdan
Sən olmasaydın əgər
Kədər
Yuvasında yem gözləyən körpə sərçə kimi
Ürəyimdə qanad çalardı
Alardı məni Xəzər
Bir daha içməyəcəyinə and içib bütün badələri divara vuran sərxoş kimi
Asi bir dalğa hansısa qayaya çalardı məni
Daha çox dava edərdim
Aynadan mənə baxan adamla
Bir gün haqq-hesab çürütmək üçün dilsiz əksimlə
Sındırardım güzgüləri
Min parça olub
Min parçamla döyüşərdim...
Yorulardım...
Uduzardım...
Hələ ölməmişdi sevdiyim adamlar
Qaranlıq göyüzündə çərpələngim vardı
Qanadında ulduz kimi yanardı şamlar
Hələ xəstələnməmişdi itim,
Payızın kədərli simfoniyası kar etməmişdi qəlbimi
Hələ ölməmişdi sevdiyim adamlar
Axşamlar
Kibrit çöpü kimi tez yanıb qovuşardı işığa
Oxuduğum kitablarda səni tapardım
Dəli vardı məhləmizdə
Sevdiyi qız köçüb gedəndən sonra hər səhər bağırardı
"Günəşi özüylə apardı"
Bilməzdim hər adam
bir günəş payıyla gələrmiş dünyaya
Bilməzdim ən sevdiyi adam
kömür rəngli qaranlığa məhkum edərmiş onu
Yandırarmış-yaxarmış köz buraxarmış özündən sonraya
Nöqtə
Kəllə sümüyünü deşib keçən güllə
Nöqtə qoydu
Divar saatında yazılan
Cümləsinə zamanın...
