Alo!

Dünyanı dolaşmadan, yalnız öz küçəmizdə,

öz şəhərimizdə gördüyümüz qızları sevdik.

Bəlkə də mənim əsl sevgim

Məsələn, uzaq Afrikadakı qaradərili qız idi.

Mən o qızı düşündükcə indi ahıl yaşımda,

utanıram evimdə öz həyat yoldaşımdan.

Bəlkə o qaradərili qız da ovucunu yağışlara,

üzünü uzaqdakı baxışlara tutub ağrıyır ki:

“İlahi, dünyanı nədən bu yekəlikdə yaratdın –

nədən uzaq saldın iki sevgilini?”

Alo!

Tanrı bir-biriyçün yaranmışların hamısını

bir-birindən uzaqda yaradıb əslində:

əlimiz çatan qadın – yarımız deyil,

ayağımız çatan torpaq – yerimiz deyil!

Mən bu tənhalığı daha yaxşı anlayıram

fikrimdə o qaradərili qızın

uzun, qara barmaqlarını hördükcə.

Gündüz Günəşi, gecə Ayı

göy üzündə qərib ada şəklində gördükcə...

Öz zəncirimə hürdükcə.

Alo!

Mən bu tənhalığı daha yaxşı anlayıram

o qaradərili qızı isladan yağışların

sahilində gəzdiyim bu dənizin buxarından

yarandığını bildikcə.

Darıxıram-içirəm, içirəm-darıxıram.

Başımda o qaradərili qızın sevdası,

içimdə mühacirət arzusu –

neçə vaxtdı ki, başımı aşağı salb

Yerin fırlanmağına baxıram...

• Güllər açılsın, güllələr açılmasın - Rəsul Rzanın şeirləri
• Hökumə Əliyeva haqqında yeni film çəkilib
• Səbinə Bayramovanın kitabı təqdim olundu