Kulis.az Məhəmməd Nurinin tərcüməsində İran şairi Elham Eslaminin şeirlərini təqdim edir.
Elham Eslami 1983-cü ildə Mazandaranda anadan olub. Sağlığında “Dünya gözünü bizdən çəkmir” adlı ilk şeir kitabı işıq üzü görüb. 2011-ci ildə həyat yoldaşı – şair Qulamrza Borusan və altı yaşlı qızı Leyla ilə birlikdə avtomobil qəzasında həlak olub. Son şeirləri ölümündən sonra çap olunmuş “Sən limon ağacı, mən sübh ağacı” adlı kitabda toplanıb.
Qəlbimi isidirəm
üzümü yandıran atəşin kənarında.
Mən mehriban bir fil idim –
ağ dişli.
Sübh kimi işıq saçan at idim.
Qədim İranda yaşamışdım.
Xəzərin sahillərində.
Və Əlburzun ətəkləri örtmüşdü məni.
Bir kuzəydim Əhəmənilər dövründə –
çiynimdə naməlum əlifba.
Nişapurda müşahidə edilməmiş ulduz idim.
Tus kitabxanasında monqolların yandırdığı
köhnə bir kitab,
şəhrivərdə sərin bir bulaq
və qızlarına ip əyirmək öyrədən
rəşadətli bir qadın idim bütün əsrlərdə.
***
Sənin gözəlliyin
çay sinisini devirər.
Qəmginəm,
dünyaya uşaq gətirmədən, qəmginəm.
Məni sev.
Elə barlı edərəm ki səni,
budaqların qırılmağa ümidvar olar.
Mən bir əkinçinin qızıyam.
Su ol və mehribanlıq et mənimlə.
Tərslik eləmə.
Mənim qəlbim ötüb-keçir sənin addımlarını.
Qoy gecə gəlsin və boşaltsın küçəni
sənə sarılım deyə.
Sən bir divarsan ki, qəmginliyini azaltmır heç bir qapı.
Həmişə çay içir, şeir oxuyursan.
Səsin məni darıxdırmır,
yalqızlaşdırır.
***
Pis xəbər gözləyəndə
yaxşı xəbərdir
adi xəbərlərin
hamısı.
***
Kaş ki, biz iki maral olaydıq.
Sevinərkən buynuzlarımızı bir-birinə sürtəydik.
Bir-birimizə göz zilləyəydik danışarkən.
Və balalarımız
ilin isti fəsillərində gələydi dünyaya.
Kaş ki, biz iki maral olaydıq.
İnciyərkən bir-birimizdən
yuxuya gedəydik.
***
Gah gülür,
gah da ağlayıram.
Amma daha çox ağlamaq üz verər.
Hər halda insan
paltarlarından birini daha çox sevər.
***
Saçımın sancağı eşqdən heç nə anlamır.
Məni
necə
gözəlləşdirəcəyini bilir təkcə,
sən gələndə.
***
Ayrılıq o qədər də çətin olmadı ki,
şeir yaza bilməyək,
ya da aclığı unudaq.
Nə qədər də dəhşətlidir
ayrılığın
çox da çətin olmaması.
***
Bir şeir de, Rza*.
Uzun bir şeir.
O qədər uzun ki, halım düzəlsin.
Qalxım,
qabları yuyum,
evə bir əl gəzdirim
və yamayım corabını...
*Rza – həyat yoldaşı şair Qulamrza Borusan.