Radioda çalınan
əski bir mahnı
səni mənə xatırlatdı...
Baxışlarını,
saçını gördüm.
Dəli bir istəyin düşdüm izinə...
Xəyalən
gecənin zülmət qaranlığında
səssizcə gəldim otağına...
Yatağına saçlarının
gül qoxusu dağılmışdı
və
gizlincə öpdüm
yanağından...
Sənə söyləyə bilmədiyim
sevdamı
hayqırıram
qovuşmayan
sevdalara ...
Üşüyürəm...
Üşüdən həsrətindir,
sənsizliyindir
məni...
***
Yaza bilmirəm, susubdur ürəyim.
Sona gəldim deyəsən,
sənə həsr elədiyim heç nə yadıma düşmür.
Qələmimlə yazdığım, qəlbimin dedikləriydi…
amma indi doğrudanda tək və sənsizəm...
Bir düşüncə belə sənə
yazılan yazılara gətirib çıxardırdı məni...
Amma ölüb hislərim deyəsən,
susubdur qəlbim, yaza bilmirəm.
Bəlkə də anladım heç nəyin dəyişməyəcəyini.
Unutdummu həqiqətən,
yoxsanmı artıq sən?
İnanımmı susan ürəyimə,
yaza bilməyən qələmimə?
İstəyirəm ki,
illər tez keçsin,
tez yaşayım sənsiz olan bu ömrümü...
Gəlsin və keçsin,
bir göz qırpımında!
Bir nəfəs alış anı qədər az bir vaxtda...
Yalnızam, sənsizliyin yalnızıyam.
***
Darıxıram-
çünki sənsizəm...
Darıxa-darıxa qaranlıq gecələrimə bürünürəm...
Yuxularımda sənə toxunuram...
Get...
Get mən olmayan
bütün şəhərlərə...
Sən ilk və son sevgimsən:
amma, mən səninçün
nə ilk oldum,
nə də son....
Get...
Mən buludam;
yağışsa göz yaşımdır...
Artıq öyrəşmişəm sənsizliyə...
Get...
Get mən olmayan
bütün şəhərlərə...
***
Mənə verdiyin
nə varsa
hər şeyi yığ
və get...!
Gözlətmə səni gözləyənləri…
Həyatıma girərkən
fərqli sanmışdım...
Əslində
sənin də
digərləri kimi
olduğunu
xəyanətindən sonra anladım...
Anladım ki,
əslində
kimsənin
fərqi
yox
kimsədən....
Sadəcə
biri
daha
yaxşı
yalan
söyləyər;
biri
daha
yaxşı
oyun
oynayar...
Bu qədər...
