Kulis.az ədəbiyyatşünas alim, esseist Mətanət Vahidin sosial şəbəkədə istedadlı gənclərlə bağlı fikirlərini təqdim edir.
Rəvan Cavidin esseləri yaxşıdır, özünəməxsusdur, illərdir oxuyuram, bəyənirəm. "Gecəni axtaranlar" nəsr kitabını ötən il şöbədə müzakirə etdik və romanında, hekayələrindəki işıq da demək olar, hər birimizi cəlb etdi, müəllifdən gözləntimizi artırdı, böyütdü.
Bu yazı, o gün Orxan Həsəninin yazısı, daha öncə Nadir Yalçının... Bu mətnlərdəki iddia məni sevindirir...
Hardasa haqsız olduqları məqamlara göz yummaq da olar. İncisək də, küssək də, nəsə qəlbimizə toxunsa da, onları dinləyək.
"Nəyi düz deyirlər, nəyi səhv" - arayışına çıxmadan öncə sadəcə, dinləyək gəncləri. Aylar öncə də #gənclərnəistəyir sualına "gənclər eşidilmək istəyir" cavabı vermişdim.
İndi onların sakitcə başını aşağı salıb razılıqla dinləyəcək çağı deyil.
İçlərindəki üsyanı üzə çıxarmağa, səslərini eşitdirməyə çalışırlar və bu, əladır.
Bəzən onlara elə gəlir bütün uğursuzluqlarının səbəbkarı, qənimi biz böyüklərik, bu cür düşünməkləri də normaldır.
Özlərini hər sahədə daha yaxşı, daha üstün, daha irəlidə görmələri, hiss etmələri də.
Məni ölgün, vaxtından xeyli tez böyümüş "qoca ruhlu", yarınan, "yaşamağın çəmini bilən" gənclər həmişə məyus edir. Onsuz da gec-tez, demək olar, hamı susur, "müdrikləşib" öz içinə çəkilir.
İndi gəncliyinizi gənclik kimi yaşaya bilməsəniz də, çiyinləriniz yükün ağırlığı altında əzilsə də, ruhunuzu qoruyun, lütfən, əziz gənclər, qoymayın vaxtından əvvəl qocalsın - tənqid etdiklərinizə bənzəməyin indidən.
Mən sizi eşidirəm, duyuram və hamını gəncliyin səsinə qulaq verməyə çağırıram!
