Həyat qısadır, əzizim, quşlar uçur

Çətini başlamaqdı,

Bilinməz nə vaxt bitəcəyi.

Qırılmış bir ürəyi,

Bakının küçələrinə səpələnmiş hissləri

Tapa bilməzsən bir daha.

Yaşa həyatı, indiki anı

Unut dünəni və boş ver sabahı

Həyat qısadır, əzizim, quşlar uçur

Xəbərim yoxdu heç qonşuluğumdakı ac insandan

doğma qohumlarımdan,

dost dediyim insanlardan,

ən yaxın dostumu nə zaman gördüm son dəfə

heç xatırlamıram.

Bilirsən niyə? Başım qarışqdı yaman

öz işimə, pul qazanmağıma, gələcək qurmağıma

başım həm də qarışıb aktual məsələlərə

Amerikamı haqlıdır, yoxsa Rusiya ?!

bir sürü kölələrə bir az utopiya

bir az xəyal, bir az ümid

səpələnir göylərdən

necə ki, ən gözəl nəğmələr

səpələnir bir radio dalğasıyla

hansısa oğraşın, fahişənin otağına

Əşşi, düşünmə bunları

Həyat qısadır, əzizim, quşlar uçur

Bir neçə il sevgiylə yaşadım.

Sevdim bir neçə qadını

bir az uşaq kimi, bir az da filmlərdəki kimi

Amma olmurdu həyat filmlərdəki kimi rəngbərəng.

Olmurdu əynimdə ən bahalı geyimlər,

nə də qolumda ən bahalı saatlar

sevgilim də deyildi sarı saç, mavi gözlü

Sevmirdi çayı, kofeni, qəndi.

Sevmirdi universitet həyətindən dərdiyim qızılgülü

Sevmirdi ad gününə aldığım hədiyyələri

Biz ola bilmirdik filmlərdəki kimi sevgi qəhrəmanları

heç bircə dəfə də olsun dəniz qırağına adlarımızı da yazmadıq

amma ən bahalı restoranda ən bahalı yemək

səni daha çox xoşbəxt etmişdi,

xatırlayıram, amma anlamıram, nəyin həvəsi idi bu?

necə bir oyun idi ki, məğlubiyyətin də adını qoya bilmədik

sadəcə gec oldu bir az anlamağım

Anladım ki, biz uşaq idik!

Həyat qısadır, əzizim, quşlar uçur

Dəniz

Nağıllarda olur ən gözəl həyatlar

xəyallarda olur əlçatmaz arzular

ürəyimdə qalıb son arzum hələ də

Bilirəm!

Doğulmadan üzərini almışdı onsuz da qara buludlar

Dənizlər!

nə qədər azaddır onlar

amma bir sərhəd daxilində

elə hey orda dalğalanar çırpar özünü

çılpaq daş qayalara,

səmaya ucalmaq istər bir neçə damcı

azadlıq istər, yox! Mümkün deyil!

hər damcı bağlıdır dənizinə

dənizi dəniz edən həmin o damlalar

nə vaxtsa gəlmişdi göy üzündən bir quyuya hədiyyə

və o damlalar çevrildi bir gün sevgiyə

qovuşdu damlalar

dənizi yaratdılar

kimləri aldı qoynuna, kimləri uddu zülmətinə

bir gün qusacaq o dəniz də

bezəcək eyni dalğalardan, eyni insanlardan

çıxacaq sahilə, yuyacaq tozlu küçələri

bir yığın xatirələri neçə-neçə ümidləri rəhmətinə bürüyəcək

o gün şəhər dəyişəcək libasını

qara palçıqlar olacaq yeni libası

və yeni bir nağılı yaranacaq şəhərin

100 ildən sora da danışacaqlar

Qurbanı olmuşdu bu şəhər Dənizin...

Ruhuna Fatihə...

Sevgilim, heç bu qədər kimsəsiz, yoxsul olmamışdı bu yollar

Hər gün gəzirəm, sənlə bir vaxt gəzdiyimiz o yolları

Titrəyir ayaqlarım, gəzə bilmirəm bəzən

İçin-için ağlayaraq sənsiz yaşayıram o anları

Mənə təkcə xəyalın qalıb, bir də ki, rəsmin

Gecələr ağlayaraq rəsmini öpüb qucaqlayıram.

Göz yaşlarım, islaq öpüşlərim rəsminin rənglərini qarışdırıb

Son qalan rəsmindəki xəyalını da itirməkdən çox qorxuram

Kim bilir, indi hansı pəncərədəsən, hansı tozlu, boz şəhərə baxırsan

Kim bilir hansı pəncərədə süzülən yağış damlalarını sayırsan,

Kim bilir.

Mən elə atıb getdiyin yerdəyəm, hər gün

Ləçəkləri tökülmüş qızılgül əlimdə, üzgün

Qayıt gəl, sevgilim, qayıt gəl, qocalmış ruhuma

Bu qədər gənc ikən düşüncələrim qocaltdı məni

Hər kəsdən qaçdım, səndən sonra, dost seçdim özümə kədəri

Qayıt gəl, gəl ki, dirildəsən, sənsizlikdən ölmüş qəlbi.

Şərqi

Sevgilim, bu gün bir az kədərliyəm.

Həzin bir musiqi, sakit, kimsəsiz mehmanxana dəhlizi.

O qədər gözəldir ki, buralar.

Elə məni atıb getdiyin gündəki kimi.

Gözəl deyirəm ona görə ki, burda kədər var.

Axı bilirdin sən,

Kədəri necə sevirdim mən!

Son gecəmizi yaşamışdıq bu mehmanxanada,

Səhərədək ağlamışdıq.

Gözlərimizdə yaş qurumadı heç.

Sən için-için ağlarkən o qədər gözəldin ki,

O qədər kədərliydin ki, səni o gecə daha çox sevdim mən.

Axı bilirdin sən,

Kədəri necə sevirdim mən!

Sevgilim, yeni fəsil daha soyuqdu buralarda.

Hər tərəf ağ rəngə bürünüb.

Sən də qış vaxtı ağ paltarlar geyinərdin, qarlı təbiət kimi.

Deyərdin ki, qara qarışıb yox olmaq istərəm.

Bax, yenə qış fəsli, sən yox olub getmisən.

Necə qıydın ki, bizə?!

Kaş məni də aparaydın qaranlığına, özünlə.

Mən də qıymaq istərəm həyatıma.

Qorxuram!

Bəlkə ordakı kədər daha azdı burdakından, heç bilmirəm mən

Axı bilirdin sən,

Kədəri necə sevirdim mən.

• Gənc Tamaşaçılar Teatrının may repertuarı
• Xalq rəssamının yubiley sərgisinin açılışı oldu
• “Qılınc və qələm” romanının özbək dilində nəşrinin təqdimatı oldu